Ταξίδια στο μελάνι
ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ
Κείμενο: ΓΙΩΡΓΟΣ. ΚΟΦΙΝΑΣ 13.08.2014
ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥΣτα μάτια μου όλη η θλίψη στα βάθη και στα ύψη η ζωή
Στο δάκρυ που κυλάει σαν άστρο που σκορπάει την αυγή.
Σκόρπισα σαν σκόνη μες στον άνεμο στη ζωή και στο θάνατο
Με ξόδεψα και στην τρέλα μου το ρίξα για καλά.
Έσπασα σα βράχος μες στα κύματα της ψυχής μου τα κρίματα
Στα χάρισα το φιλί σου λαχτάρισα μια νυχτιά.
Δωμάτιο στοιχειωμένο στη δύση κλειδωμένο μακριά
Στο άγριο πρωινό μου το χτες και τ’ αύριο μου...
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Κείμενο: Γιώργος Κοφινάς 10.07.2014
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΣτο πορφυρό της λυκαυγής σκορπάω τα μάγια
Όταν τ’ αστέρια κυβερνάνε στα ψηλά
Βαθειά κατάρα με λαβώνει απ’ τα παλιά
Σαν ξωτικό με κυνηγούν μες τα ουράνια.
Στης σιωπής μου το ποτάμι που κυλά
Μέσα από δάση σκοτεινά του εγώ μου σκέψεις
Μη προσπαθήσεις να με βρεις να με ληστέψεις
Στο στοιχειωμένο παραμύθι θα βρεθείς.
Τα βράδια πλέκω το κουβάρι της ζωής
Μ΄ αυτή την κόκκινη κλωστή την ξακουσμένη
Το στοιχειωμένο...
ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ
Κείμενο: Γιώργος Κοφινάς 10.05.2014
ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ
Κι αν σου λήστεψαν τη ζωή που ήθελες να ζήσεις
Στ’ αλαργινά σου όνειρα ο μαύρος ουρανός.
Κι αν παραβγείς με το θεό κι αν χάσεις και γυρίσεις
Θα δεις μες στον καθρέφτη σου της μοίρας το θεριό.
Έτσι κι αλλιώς κι αν πονέσεις κανείς δε σε πονάει
Σε πάει η ζωή στις εκβολές του ποταμού της γης.
Στις ανοιχτές σου τις πληγές φωλιάζει η αγάπη
Κι εσύ το ποίημα που έμαθες βραχνά θα βγεις να πεις.
Κι αν σου λήστεψαν τη ζωή που ήθελες να ζήσεις
Στ’ αλαργινά σου όνειρα ο μαύρος ουρανός.
Κι αν παραβγείς με το θεό κι αν χάσεις και γυρίσεις
Θα δεις μες στον καθρέφτη σου της μοίρας το θεριό.
Έτσι κι αλλιώς κι αν πονέσεις κανείς δε σε πονάει
Σε πάει η ζωή στις εκβολές του ποταμού της γης.
Στις ανοιχτές σου τις πληγές φωλιάζει η αγάπη
Κι εσύ το ποίημα που έμαθες βραχνά θα βγεις να πεις.
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Κείμενο: Γιώργος Κοφινάς 08.04.2014
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΣτο πορφυρό της λυκαυγής σκορπάω τα μάγια
Όταν τ’ αστέρια κυβερνάνε στα ψηλά
Βαθειά κατάρα με λαβώνει απ’ τα παλιά
Σαν ξωτικό με κυνηγούν μες τα ουράνια.
Στης σιωπής μου το ποτάμι που κυλά
Μέσα από δάση σκοτεινά του εγώ μου σκέψεις
Μη προσπαθήσεις να με βρεις να με ληστέψεις
Στο στοιχειωμένο παραμύθι θα βρεθείς.
Τα βράδια πλέκω το κουβάρι της ζωής
Μ΄ αυτή την κόκκινη κλωστή την ξακουσμένη
Το...
Διαβάστε περισσότερα άρθρα ...
- Ναυτικός
- ΓΡΕΓΟΣ
- Της Θάλασσας φανάρια
- Souel
- Στην Α.
- Στερφό Ταξίδι
- Οι Κορμοράνοι
- Θυελοπούλια αρμενιστές
- Η μοναξιά του σκιάχτρου
- Τα συννεφά της πόλης έχουν το χρώμα της
- Ο χάρτινος Ήρωας
- Το όνειρο
- Το λουλούδι και η μέλισσα
- Ο άνεμος
- Ταξιδευτής του ονείρου
- Το φθινόπωρο
- Έπαιρνε τους δρόμους
- Για σένα
- Η Αυγή
- Τα όνειρα
- Του χρόνου οι αμμόλοφοι
- Ονειροπόλος
- Βάζει Φωτιά
- Βροχή στην πόλη
- Ο Ξένος
- Το νυχτωμένο Πέραμα
- Η ΣΚΙΑ
- Βρέχει 'κει στο βάθος του χειμώνα
- Σκηνικό
- Mαίρη
- Το Κοχύλι
- ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
- Της Ψυχής οι γκρίζες πολιτείες
JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL
